بعد از سینما، هیچ هنری به اندازه تصویرگری افتخارآفرین نبوده است

بعد از سینما، هیچ هنری به اندازه تصویرگری افتخارآفرین نبوده است

 به گزارش خبرنگار حوزه رادیو تلویزیون گروه فرهنگی باشگاه خبرنگاران جوان؛ سید علی کاشفی خوانساری کارشناس مجری «چشم شب روشن»، همزمان با هفته تصویرگری میزبان کیانوش غریب پور گرافیست بود.

غریب پور در ابتدای سخنانش با بیان اینکه خاستگاه خانوادگی و اجتماعی هر فرد روی سرنوشت او تاثیر می‌گذارد، بیان کرد: من در خانواده‌ای کاملا فرهنگی با شرایط سالم و طبیعی روزگاری که فرهنگ و کتابخوانی جزو خانواده ما بود، بزرگ شدم. پدرم دبیر بود؛ عمویم خوب ویولن می‌زد، کارهای صنایع دستی می‌کرد و یکی از مدیران فرهنگ و هنر بود. تا چشم باز کردم هم برادر هنرمندم را دیدم.

این مدیر هنری افزود: من از 16، 17 سالگی کاریکاتور کار می کردم و رادیو سنندج از من دعوت به کار کرد. اینها همه تمرین هایی بود که من بتوانم مسیرم را پیدا کنم. گرچه اساساً قرار نبود من هنر بخوانم و برادرهایم هم به من توصیه می کردند کار هنری انجام بده؛ ولی هنر نخوان. حالا هم من به دخترم این توصیه را می کنم اما او هم هنر می‌خواند!

وی ادامه داد: سایه مبارک و گسترده بهروز و بهزاد بالای سر من بود و آنها را معلم خودم می دانم. خانواده من اینگونه نبود که ما از امکانات و فضای هم استفاده کنیم اما من تصویرگری را با لحنی که بهزاد داشت آغاز کردم و چشمم تربیت شد. اما خیلی سریع راهم را عوض کردم چون گرایش گرافیک دیزاین داشتم.

غریب پور با بیان اینکه به عنوان تصویرگر بیش از 10، 15 کتاب کار نکرده، تأکید کرد: من خاستگاه تصویرگرانه ام را از دست نداده ام و در حوزه جلد و پوستر نیز فعال بوده ام. همیشه تصویر به عنوان محور و مرکز اصلی کارهایم بوده است و هنوز هم ادامه دارد.

برگزیده پنجمین بینال گرافیک ایران درباره انجمن تصویرگران توضیح داد: بعد از یک دوره فعالیت درخشان ستاد تصویرگران کودک که از سال 68 نمایشگاه های تصویرگری و بینال تصویرگری تهران را برگزار می کرد، انجمن تصویرگران در سال 82 تاسیس شد. آن زمان در حوزه کودک و نوجوان کار می کرد و امروز عنوان انجمن تصویرگران ایران را دارد و هر هنرمند تصویرگری در هر حوزه ای می تواند عضو انجمن شود.

وی افزود: تصویرگری حرفه قدیمی در ایران است و آنچه به عنوان تاریخ نقاشی روی دیوار موزه های ما است، بخشی از میراث تصویرگری ماست و در دهه های 40 و 50 هم تصویرگری کتاب داشتیم. لازم بود چنین حرفه ای انسجام داشته باشد و حالا چیزی حدود 400 نفر با سختگیری هایی که در پذیرش هست، عضو انجمن هستند.

غریب پور با اشاره به اینکه حرفه تصویرگری تنها این 400 نفر نیستند، افزود: خیر انجمن برای همه است و هر تلاشی می کنیم گرچه برای اعضای خودمان تاثیر سریع تری دارد؛ اما هدفمان ارتقای این حرفه است و در 5، 6 سال اخیر توانسته ایم تصویرگری را به قامتی که سزاوار آن هست برسانیم.

دبیر دائمی جشنواره تصویرگری شاهکارهای ادبی ایران تصریح کرد: تصویرگری بخشی از حوزه بزرگ دیزاین است و بدون موضوع، سفارش دهنده و مخاطب اصلا معنا و کارکرد ندارد.

وی در خصوص برخی حواشی این حرفه گفت: دوستان حرفه ای دلخور نشوند. برخی رفتارها ناشی از یک خلأ حرفه ای است. گویی ما احساس کمبود می کنیم و برای اینکه جبرانش کنیم، اسم آرتیست روی خودمان می گذاریم. انگار در فضایی که هستیم به اندازه پر و بال برای نشان دادن خودمان نیستیم.

غریب پور تأکید کرد: از سوی دیگر شاید سیستم سفارش ما غلط است و خود صاحب برند با تصویرگر طرف می شود؛ باید یک مدیر هنری یا واسطه ای وجود داشته باشد تا بتواند هم با زبان درست با اهل هنر صحبت کند و هم حدود خود و هنرمند را رعایت کند. اما وقتی هنرمندان در این شرایط قرار می گیرند، احساس می کنند پر و بالشان را بسته اند و دنبال فرصتی می گردند که خارج از سفارش کار کنند و خود را فرامتن و فراسفارش معرفی کنند. این ناشی از درک غلط از جایگاه خود است. یک تصویرگر می تواند زندگی هنرمندانه داشته باشد اما وقتی برای سفارش کار می کند، در همان چارچوب کار کند.

مدیر هنری نشر افق همچنین درباره هفته تصویرگری توضیح داد: این هفته مجموعه ای از نمایشگاه ها، نشست ها و گردهمایی هاست. یک نمایشگاه کلی به نام «ما تصویرگر هستیم» داریم، همچنین یک نمایشگاه بزرگ به نام «جهان تازه تصویرگری» با موضوع فرصت ها و ابعاد جدید تصویرگری خواهیم داشت. نشست های تخصصی نیز برگزار می کنیم. گردهمایی بزرگی برای اختتامیه داریم و اتفاق مبارکی که از پارسال به نام «نشان آبان» راه اندازی شده اهدای بالاترین نشان لیاقت و تجلیل انجمن از هنرمندانی است که به بقا و ارتقای حرفه تصویرگری کمک کرده اند و در چهار شاخه مختلف به چهار چهره اهدا می شود. همچنین ما این هفته را در مشهد نیز تکرار خواهیم کرد.

وی در پایان گفت: از سال آینده اگر موفق شویم نمایشگاه مهمان خارجی خواهیم داشت تا بتوانیم هنر بیرون از مرزها را به دوستان نشان دهیم. اما واقعیت این است که هنرمندان تصویرگر ما آنقدر پیشرو و مبتکر هستند که خودشان برای خودشان کافی هستند و دیدگاه های به روزی دارند و هرچه از بیرون بیاوریم، زیره به کرمان بردن است و بعد از سینما، هیچ هنری به اندازه تصویرگری افتخارات بین المللی نداشته است.

  لزوم تغییر شیوه حضور در نمایشگاه‌های جهانی کتاب/ اولویت‌ها چیست؟...